بسیاری از افرادی که مرگ بالینی را تجربه کرده اند ادعا می کنند که تمام زندگی آنها در مقابل چشمانشان آمده است. اما آیا در این لحظه استرس زا می توان به آینده برخلاف گذشته نگاه کرد؟ تونی کوفی، ساکسیفونیست برجسته بریتانیایی، هنگامی که در نوجوانی از طبقه سوم سقوط کرد، اولین شهرت خود را در بدست آورد. بعد از این حادثه، تصمیم گرفت یک ساز برداشته و نواختن را بیاموزد، فکری که تا به حال به ذهنش خطور نکرده بود.

کوفی در مورد تجربه نزدیک به مرگ خود گفت: ” من در ذهنم، چیزهای بسیار زیادی را دیدم: بچه هایی که هنوز آنها را نداشتم و افرادی که هرگز آنها را ندیده بودم اما اکنون دوستان من هستند.” اما او بطور ویژه نواختن یک ساز موسیقی را به خاطر می آورد.

مجله آنلاین Brinkwire، که این ماجرا را گزارش کرد، نظر یک متخصص را به مقاله روانشناس استیو تیلور از دانشگاه لیدز بکت اضافه کرد. این دانشمند مفهوم زمان را به لحاظ فضایی بررسی می کند. این نظریه فرض می کند که ما در دنیایی ساکن زندگی می کنیم، جایی که زمان به شکل پانوراما کشیده شده است و گذشته، حال و آینده به طور همزمان وجود دارند. بنابراین، از نظر تیلور، داستان کوفی کاملاً محتمل به نظر می رسد.

از تیلور می پرسد: “در مورد چشم اندازهای ظاهری تونی کوفی از آینده اش چطور؟” آیا او می توانست جلوه های واقعی زندگی آینده خود را ببیند؟ آیا ممکن است او خود را در حال نواختن ساکسیفون ببیند زیرا حرفه وی به عنوان یک نوازنده از قبل تعیین شده بود؟ “البته، برخی از تفاسیر پیش پا افتاده از تجربه تونی وجود دارد. شاید او فقط به این دلیل که تصور می کرد در رویای خود ساز می نوازد، ساکسوفونیست شد. “

اجازه دهید اضافه کنیم که تجربه نزدیک به مرگ یکی از حالات فازی است که شامل رویاهای شفاف، تجربیات خارج از بدن، فلج خواب و غیره نیز می شود.