درکل این موضوع که تفاوت معناداری بین آگاهی در خواب و بیداری وجود دارد؛ پذیرفته شده است. هنگامیکه  ما خواب هستیم، جریان ناخودآگاهی از افکار و تصاویر را تجربه می کنیم. در حالت بیداری، از همه آنچه برای ما اتفاق می افتد و می تواند جریان افکار و اعمالمان را تحت تأثیر قرار دهد، آگاه هستیم. رویاهای شفاف از این قاعده مستثنی هستند، با این حال، حتی در این حالت، آگاهی ما در یک حالت متوسط ​​بین خواب و بیداری عمل می کند.

آیا می توان مرزهای بین حالات آگاهی را ترسیم کرد و آیا آنها درست هستند؟ نویسنده جنیفر ویندت از دانشگاه موناش در استرالیا سعی کرد به این سوال پاسخ دهد. به گفته ویندت، مرزهای بین حالات مختلف هوشیاری بیش از آنچه در نگاه اول به نظر می رسد تار هستند. این دانشمند در تایید فرضیه خود به تحقیقات اخیری استناد می کند که نشان می دهد قسمت قابل توجهی از زندگی ما در حالت بیداری، بصورت ذهنی سرگردان یا افکاری خودجوش می گذرد.

به خصوص در عصر دیجیتال، صرف شدن بخشی از زندگیمان در حالت ناخودآگاه، بیشتر و بیشتر می شود. طبق برخی تخمین ها، ما تا 50 درصد از زندگیمان را در حالت بیداری، صرف رویاپردازی می کنیم. این حالت شامل زمانهایی است که افکار و توجه مان روی کاری که درحال انجام آن هستیم؛ متمرکز نیست. در عوض، این حالت در یک جریان مشارکتی آزاد، آشکار می شود. به گفته برخی محققان، رویاها ممکن است شکلی افراطی از ذهن سرگردان باشند. به عنوان مثال ویند، ادعا می کند که رویاها مشابه آگاهی ما هستند که در “حالت آفلاین” عمل می کنند، بدون تأثیر از محیط، محرک های خارجی و وظایف.

رویاهای شفاف، علیرغم تفاوت آشکار در هوشیاری، در “حالت آفلاین” نیز اتفاق می افتد. فرد در حالت خواب رویدادهایی را در دنیایی شبیه رویا تجربه می کند که خودش نیز بخشی از آن است. در خواب و در واقعیت، ما حالتهایی از افکار خود جوشی را تجربه می کنیم که تغییرات متنوعی به خود می گیرند. تحقیقات آینده ممکن است تفاوت در ماهیت آگاهی را نه از نظر مرزهای خواب و بیداری، بلکه از نظر انواع مختلف سرگردانی ذهن روشن کند.

این مطالعه در دسامبر سال 2020 در مجله Royal Society منتشر شد.