رویاهای شفاف (LD)  زمینه ای عالی برای خلاقیت هستند. البته برای رویای شفاف بینان، این چیز جدیدی نیست. نویسندگانی، طرح‌هایی از رویای شفاف را برای رمان‌هایشان استفاده می‌کنند، شاعرانی، با شعرهایی در ذهن از خواب بیدار می‌شوند و نقاشانی که صبح نقاشی می‌کشند تا تصاویری را که در خواب دیده‌اند فراموش نکنند. اخیراً نیز موضوع LD در موسیقی، همزمان در دو مکان بازتاب داشته است.

مجید جردن در تورنتو، سومین آلبوم استودیویی خود را با نام Wildest Dreams در 22 اکتبر منتشر کرد. این نوازندگان در مصاحبه ای با Complex News، رویاهای خود را به اشتراک گذاشتند. جردن فاش کرد رویاهای شفافی می بیند که همیشه شامل عنصری از موسیقی است. تقریباً ماهی یک بار رویای خانه‌ای را می‌بیند که در آن بزرگ شده است، اما به جای خانواده‌اش، این خانه پر از دوستان سال‌های اخیرش است و همیشه تعدادی ملودی در پس‌زمینه پخش می‌شود.

دو روز قبل از آن، در 20 اکتبر، مایکا لوبته، خواننده، ترانه سرا و تهیه کننده اهل توکیو، آلبوم جدید خود را با نام Lucid Dreaming ارائه کرد. به گزارش سایت شبکه خبری Anime ، این آلبوم داستانی از تلاقی رویاها و واقعیت را روایت می کند. او در آهنگ هایش تجربه شخصی خود از هوشیاری در خواب را منعکس می کند. جالب اینجاست که روی جلد، یک موجود بیگانه را به تصویر می کشد (برخورد با بشقاب پرنده ها می تواند نشانه ای از قرار گرفتن در یک حالت فازی باشد – این اصطلاح ترکیبی از LD، سفر خارج از بدن، فلج خواب، بیداری های کاذب و غیره است).

این خواننده می افزاید: «سعی کردم این آلبوم ترکیبی از ذهن خودآگاه و ناخودآگاهم و شامل موسیقی هایی باشد که در رویاهایم می شنوم. در ابتدا این یک آزمایش بود، اما پس از اتمام آلبوم، این آزمایش به داستانی تبدیل شد که می‌خواستم آن را به اشتراک بگذارم.»

آیا آثار هنری الهام گرفته از LD را با آثاری که ریشه در واقعیت دارند مقایسه کرده اید؟ به نظر شما آیا تفاوتی وجود دارد؟