کابوس های شفاف به عنوان رویاهایی با احساسات منفی شدید تعریف می شوند ، که در آن بیننده خواب می داند در حال خواب دیدن است اما نمی تواند حوادث ترسناکی را که در آن اتفاق می افتد تغییر دهد یا آگاهانه از خواب بیدار شود. کابوس های فاز غیر معمول نیستند ، با این حال اطلاعات کمی در مورد این پدیده شناخته شده است.

مطالعه ای که اخیراً توسط مایکل شردل و کلی بولکلی منتشر شده است ، سعی در بررسی تناوب و محتوای کابوسهای شفاف در میان بزرگسالان آمریکایی (18 سال به بالا) دارد.

یک نمونه بررسی از 408 شرکت کننده (248 زن ، 160 مرد) نشان داد که  67 مورد از 160 کابوس و همچنین دو سوم رویاهای مربوط به ناتوانی در بیدار شدن را می توان در زمره کابوس های شفاف طبقه بندی کرد ، با این حال ، گنجاندن عناصر کابوس در رویای شفاف با سن ، جنس ، تحصیلات یا قومیت شرکت کنندگان در مطالعه ارتباط نداشت.

به طور کلی ، یافته های این مطالعه نشان می دهد که یک مقدار قابل توجهی (حدود 16٪) از تجربیات اخیر رویای شفاف ، از جمله عدم توانایی بیدار شدن از خواب را می توان به عنوان کابوس های شفاف طبقه بندی کرد. در عین حال ، مطالعه تکنیک های کنترل خواب و پرورش چنین مهارت هایی گامی مهم در تحقیقات حالات فاز به عنوان ابزاری برای درمان کابوس هاست.

این مطالعه در اکتبر سال 2020 در مجله بین المللی Dream Research منتشر شد.