رویای شفاف اغلب با کنترل روی طرح رویاها همراه است ، اگرچه محدودیت های این کنترل هنوز کاملاً درک نشده است. در یک مطالعه جدید ، دانشمند رمینگتون مالت، نویسنده یک آزمایش برای ایجاد رابط کامپیوتر-مغز با استفاده از رویاهای شفاف ، توانایی یادآوری خاطرات صحنه های بیداری در رویاهای شفاف را مطالعه کرد.

شرکت کنندگان در این آزمایش به آزمایشگاه دعوت شده و از آنها خواسته شد تا در اتاق آزمایش گشت و گذار کنند. سپس از آنها خواسته شد این صحنه را در یک رویای شفاف بازسازی کنند. اتاق آزمایش، شامل اشیا گوناگونی از جمله مار زنگی پلاستیکی، یک پرتره، یک نقاشی انتزاعی و یک ساعت عقربه ای تنظیم شده روی ساعت 6:15 بود.

در مجموع 23 داوطلب در این مطالعه شرکت کردند. 9 نفر از آنها گزارش کردند که توانسته‏اند صحنه آزمایشگاه را در خواب بازسازی کنند. برای این کار آنها از استراتژی های مختلفی استفاده کردند. برخی خود را بدون زحمت در اتاق می دیدند ، برخی قصد داشتند اتاق را تجسم کنند ، در حالی که دیگران مجبور شدند از طریق دالانی پر از موانع، راه ورود آزمایشگاه راه پیدا کنند.

تجزیه و تحلیل کیفی نشان داد که بازسازی صحنه در رویا، نسبت به صحنه اصلی، آزمایشی با دقت پایین است. به عنوان مثال، ساعت زمان اشتباهی را نشان می داد، پرتره تار بود و برخی از اشیا اتاق جاندار شده بودند. بنابراین، در چندین خواب ، مار واقعی و متحرک بود ، ساعت نیمه شب را نشان می داد، هم نقاشی انتزاعی و هم شخصیت موجود در پرتره زنده شده بودند.

به هر حال، این نتیجه قابل توجهی است که شرکت کنندگان توانسته بودند صحنه آزمایشگاه واقعی را با چنان وضوحی به یاد بیاورند که دقیق نبودن رویاهای خود را تشخیص دهند. این نتایج نوید انجام تحقیقات بیشتر در مورد بازآفرینی خاطرات، در آینده را می دهد.

این مقاله در آگوست سال 2020 در مجله علمی Consciousness and Cognition منتشر شد.