روش علمی ثبت رویاهای شفاف ( براساس آن، در طول خواب ، چشم ها هنگام آگاهی شروع به حرکت میکنند) برای اولین بار اواخر دهه 1970 استفاده شد. با این حال ، مطالعه جدید انستیتوی مغز دانشگاه فدرال ریو گراند برزیل توسط دانشمند سرجیو آرتور موتا رولیم ، می پرسد آیا این روش در ارزیابی رویای شفاف به اندازه کافی قابل اعتماد است یا خیر؟
ارتباط بین حرکات چشم هنگام خواب با تصاویری که در هنگام خواب REM رخ می دهد ، در دهه 1950 مورد توجه قرار گرفت. کمی بعد ، “فرضیه اسکن” مطرح شد ، که در آن گفته می شود تصاویر موجود در رویا عامل حرکات چشم هنگام خواب هستند مثل زمان بیداری که چشم به سمت شیئی که فرد به آنها نگاه می کند حرکت می کند.
بنابراین، تکنیک حرکت چشم هنگام خواب REM، به لطف دانشمندانی که این روش را برای ثبت رویای شفاف در شرایط آزمایشگاهی استاندارد کرده بودند، ایجاد شد. با این حال، اکنون مطالعات بیشتر و بیشتری در حال به چالش کشیدن این موضوع هستند.
بزرگترین سوال دانشمندان، توانایی فیزیولوژیکی برای حرکت آگاهانه چشم درهنگام خواب است. بعلاوه، تمام حرکات چشم در خواب REM، نتیجه دنبال کردن تصاویر رویا نیست. در واقع ، بسیاری دانشمندان بر این باورند حرکت چشم در هنگام خواب توسط عوامل مختلفی ایجاد می شود که فقط یکی از آنها وجود تصاویر موجود در رویا است.
مهمترین چالش این است که برخی شرکت کنندگان گزارش کردند علی رغم اینکه چشمهایشان هنگام خواب حرکت می کند اما رویای شفاف ندیده اند و بالعکس. در افرادی که از بدو تولد نابینا هستند، هیچ حرکتی از چشم مشاهده نمی شود، در حالی که آزمایش روی گربه هایی که بینایی آنها با افزایش سن کاهش یافته بود نشان داد، حرکت چشم همچنان حفظ میشود.
دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که می توان چشم را بدون علائم تحریک یا بیداری حرکت داد، زیرا برخی مطالعات سال های اخیر نشان داده است حرکات چشم در هنگام خواب REM ، بدون تغییر در ریتم حرکت عضلانی ، تحت تأثیر تحریک بسیار کم رخ می دهد، و این ممکن است یک مرحله انتقالی از خواب را نشان دهد. بنابراین ، شواهد بیشتر نشان می دهد داده های مربوط به این روشِ ثبت رویاهای شفاف، باید به روز شود.
این مطالعه در آوریل سال 2020 در مجله علمی Frontiers in Neuroscience منتشر شد.
