در نوامبر سال 2020 ، پورتال استرالیایی Gizmodo مقاله ای از نویسنده دنیل کولیتز را منتشر کرد که در آن دانشمندان به سوال مخاطبان، درباره اینکه آیا به طور واقعی اشتراک گذاری رویاها امکان پذیر است یا نه، پاسخ دادند. فیلم ها و رمان های علمی تخیلی مطمئناً مدت هاست که در مورد این توانایی خیال پردازی می کنند، اما آیا این کاری است که ما واقعاً می توانیم در زندگی واقعی انجام دهیم؟
چه می شد اگر می توانستید رویای خود را از طریق رایانه یا رابط خاصی انتقال دهید و شخص دیگری آن رویا را از طریق چشمان شما ببیند؟ به گفته سوزانا مارتینز-کُنده، استاد عصب شناسی و مغز و اعصاب، فقدان چنین امکانی تاکنون، نه به خاطر موانع تکنولوژیک، بلکه به خاطر نبودن راهی برای رمزگشایی کد عصبی مغز است. به همین دلیل است که ما هنوز نمی توانیم هوشیاری خود را بر روی رایانه بارگیری کنیم و این سوالی است که چندین دهه وجود داشته است.
آدام هار هوروویتس ، محقق موسسه فناوری ماساچوست، و مخترع دستگاه كنترل خواب Dormio، اظهار می دارد كه ما بیش از هر زمان دیگری به امکان اشتراک گذاری رویاها نزدیک شده ایم. هوروویتس اظهار می دارد که “در حال حاضر، در زمینه رمزگشایی تصاویر از رویا، با استفاده از تصویربرداری مغزی، گام هایی برداشته شده است.” با این حال، همانطور که این دانشمند اظهار داشت، از آنجا که رویاها همیشه در متن و تجربه شخصی قرار دارند، به این معنی است که ما هرگز نمی توانیم دقیقاً همان رویا را ببینیم.
دانشیار تحقیقات فلسفه، در دانشگاه یورک کانادا، آر.ای. دیویس این مسئله را به دو مؤلفه تقسیم می کند: تواناییِ داشتن یک رویای مشابه (رویا دیدن با هم). و توانایی دیدن رویای شخص دیگری با استفاده از فناوری پیشرفته (اسکن رویا). به گفته این فیلسوف، در حالی که در منابع تمدنهای باستان به تجربه رویاهای مشترک اشاره شده است، اما از نظر فرهنگ مدرن غربی، دستیابی به آن غیرممکن به نظر می رسد.
آیا دوست دارید رویاهای خود را مثلاً در شبکه های اجتماعی یا با دوستان خود به اشتراک بگذارید؟
