اولین مقیاس ارزیابی تجربیات نزدیک به مرگ (NDE) ، اصطلاحاً “مقیاس گریسون”  در سال 1983 ساخته شد. تا به امروز ، از این ویژگی برای ارزیابی خصوصیات روان سنجی تجارب نزدیک به مرگ استفاده شده است تا آنها را از سایرحالتهای تغییر یافته ی هوشیاری تشخیص داد ، مانند توهمات مواد مخدر.

در نوامبر سال 2020 ، دانشمندان بلژیکی به رهبری شارلوت مارتیال مقیاس جدیدی براساس اطلاعات آخرین تحقیقات ارائه دادند. هدف از این تغییرات معرفی یک استاندارد مشترک در ارزیابی NDE در جامعه علمی است.

مارسیال و همکاران 7 نقطه را شناسایی کنید که تجربیات نزدیک به مرگ را از سایر تجربیات مشابه متمایز می کند: احساس ترک بدن؛ حضور یک نور روشن ؛ احساس ترک دنیای خاکی یا ورود به بُعدی جدید ؛ احساس اینکه از نقطه ی بدون بازگشت عبور کرده اید ؛ تصمیم به بازگشت از تجربه؛ متقاعد شدن به این که مرده اید؛ عبور از یک “دروازه” یا یک تونل.

در کل ، مقیاس جدید شامل 20 مورد است که برای نمونه ی 403 نفری که در یک وضعیت تهدید کننده زندگی، تجربه نزدیک به مرگ داشتند، اعمال شد. جالب است که در مقیاس قدیمی گریسون، خروج از بدن به عنوان یک بخش الزامی در نظر گرفته می شد ، اما در مورد عبور از یک تونل یا “دروازه” تاکنون چیزی گفته نشده است.

شما چی فکر میکنید؟ اگر تجربه های نزدیک به مرگ نوعی  از حالت فاز هستند ، آیا اصولاً ارزش دارد تا به عناصر مشهود در آنجا توجه کنیم؟

این مطالعه در نوامبر سال 2020 در مجله Consciousness and Cognition  منتشر شد.