اعتقاد بر این است که فلج خواب در سنین پیری بسیار نادر است. بیشتر مطالعات این پدیده را به گروه سنی جوان تر، به ویژه نوجوانان و دانشجویان دانشگاه نسبت می دهند. با این حال، تحقیقات بسیار کمی در مورد گروه های سنی مسن تر انجام شده است، که جای تعجب دارد که آیا این صرفاً یک تصور قبلی است.

مطالعه 1999 در مورد شیوع اختلالات روانی در افراد مسن چینی 70 ساله به بالا شواهدی را برای رد این فرضیه بدست آورد. علاوه بر سوالات موضوع اصلی مطالعه، از شرکت کنندگان سوالاتی در مورد اینکه آیا آنها تاکنون علائم فلج خواب را تجربه کرده اند، پرسیده شد. تقریباً 18 درصد از 158 پاسخ دهنده با این پدیده آشنا بودند. منحنی شیوع این پدیده نقاط اوج را، طی دو دوره مجزا نشان داد: در نوجوانی و بعد از 60 سالگی. بعدا بیش از یک سوم شرکت کنندگان شروع به گزارش تجربه فلج خواب، در زندگی کردند.

جالب است که تاکنون، داستان های فلج خواب در سنین پیری در نشریات علمی نیز نادر بوده است. یکی از این نمونه ها، پیرمرد 76 ساله هندی بود که توسط پزشک معالجش در مجله بهداشت روان سالمندان توصیف شد. به گفته این پزشک، این مرد حملات مکرر فلج خواب را درطول توهم آدم ربایی توسط بیگانگان و ناتوانی در حرکت گزارش میداد. این داستان ها او را از 2 سال پیش آزار می داد. با اینکه همیشه این ماجراها بعد از 15-20 دقیقه متوقف می شدند، بیمار چنان وحشت زده می شد که به دنبال هر حمله این چنینی شروع به گریه می کند.

در این مورد، فلج خواب احتمالاً ناشی از اختلالات خوابی است که اغلب افراد مسن آن را تجربه می کنند زیرا وضعیت روحی و جسمی این مرد خوب ارزیابی شده بود. به گفته پزشک معالج، روانپزشکان باید هنگام معاینه بیماران مسن برای فلج خواب، احتیاط کنند، زیرا در مورد این پدیده ها به ندرت صحبت می شود و احتمال نسبت دادن این علائم به تغییرات ذهنی مربوط به سن، زیاد است.

این مقاله در شماره ژوئن 2020 ژورنال Geriatric Mental Health منتشر شده است.