REM یا رم به معنای “حرکت سریع چشم” است. این ویژگی فیزیکی، تعیین کننده قطعی شروع خواب رم است. با این حال، این اصطلاح همزمان چندین پدیده را توصیف می کند: وضعیت مغز، حالت رفتاری و حالت خواب. این ویژگی علاوه بر حرکت سریع چشم، با فلج عضله، فعالیت قشر مغز و سایر فرایندهای عصبی نیز مشخص می شود. در این مرحله است که به احتمال زیاد رویاهای شفافی خواهیم دید.

در سال 2020، یک تیم بین المللی از محققان به سرپرستی مارک بلومبرگ از دانشگاه آیووا مقاله ای منتشر کرد که خلاصه بیش از 60 سال تحقیق در مورد این پدیده است. خواب رم توسط دانشمندان آمریکایی یوجین آسرینسکی و ناتانیل کلیتمن در سال 1953 کشف شد. آنها اولین کسی بودند که متوجه انفجار فعالیت عصبی و حرکت سریع چشم در هنگام خواب یک بزرگسال شدند، در حالی که قبلا حالت خواب کاملا غیرفعال در نظر گرفته می شد.

امروزه در آزمایشگاه از سه روش برای تعیین خواب رم استفاده می شود: الکترومیوگرام (EMG)، که نشان دهنده آتونی عضلانی (فلج موقتی عضله) است، الکتروکولوگرام (EOG) که حرکت چشم را اندازه گیری می کند و نوار مغزی (EEG)، که فعالیت قشر مغز را ثبت می کند. به عنوان مثال، دانشمندان عملکردهای اصلی خواب رم را هنگام تعیین خواب رم در برخی از گونه های پستانداران یا پرندگان، نیز در نظر می گیرند (تعلیق تنظیم مجدد دما و توزیع مجدد انرژی به منظور بازیابی جسمی).

با این حال، طی چندین دهه مطالعه در مورد خواب رم، دانشمندان سوالات بیشتری نسبت به پاسخ ها جمع کرده اند. به عنوان مثال، برخی از افراد هنگام خواب، فلج عضله را تجربه نمی كنند. پرندگان در حالت ایستاده می خوابند و تون عضلانی را حفظ می کنند. گونه های دیگر فاقد حرکت چشم یا علائم دیگر هستند. جنین تقریباً کل روز را در مرحله خواب رم می گذراند. بعد از تولد، روزانه حدود 8 ساعت در حالت رم می خوابیم، اما در بزرگسالان، این مرحله فقط دو ساعت در شب طول می کشد. به همین دلیل است که بسیاری از محققان خواب معتقدند کودکان رویاهای شفاف تری دارند. آیا ممکن است کشف اصلی خواب رم، هنوز پیش روی ما باشد؟

این مقاله در ژانویه 2020 در مجله Current Biology منتشر شد.