گاهی اوقات فکر می کنیم همه چیز را درباره یک پدیده می دانیم و سپس کشفی می آید و همه چیز را زیر و رو می کند. فردی که تجربه ای خارج از بدن دارد می تواند احساس کند که خارج از بدن فیزیکی است و حتی گاهی اوقات قادر است از بیرون به آن نگاه کند. دانشمندان این پدیده را با ایجاد اختلال در روند درک فرد از بدنش توضیح می دهند. این تأثیر می تواند مثلا بوسیله ی بیماری روانی، فلج خواب، قرار گرفتن در معرض برخی از داروها و غیره نیز ایجاد شود. کارآموزان  فاز عمدا خروج از بدن را چندین بار در طول یک شب یا هفته انجام می دهند.

به نظر می رسد که علم مدت هاست، دلایل پشت پرده این پدیده را می داند. بسیاری از مطالعات به عنوان مهمترین بخش، به ناحیه ای از مغزبه نام اتصال گیجگاهی که مسئول درک ما از خود در فضا است، اشاره می کنند. این ناحیه، سیگنال های بینایی، دهلیزی و لمسی را ادغام می کند تا احساس یکی بودن با بدن و مرزهای آن داشته باشیم. وقتی این مکانیسم مختل شود، درک بدن ما تغییر می کند، که می تواند منجر به احساس ترک بدن شود.

با این حال، دانشمندان ژاپنی به رهبری کنتارو هیرومیتسو از دانشگاه توکیو،  یک مورد پزشکی جالب را شرح دادند که می تواند درک ما را از ماهیت این پدیده، بسط دهد. یک زن 46 ساله پس از تشخیص تومور مغزی، یک تجربه خارج از بدن داشت که اولین تجربه اش بود. او در حال آشپزی بود که خود را جدا از بدنش که بسیار واقعی و  بی حرکت بنظر میرسید، مشاهده کرد.

بیمار به طور واضح بدن مشاهده کننده (روحی) را از بدن مشاهده شده (جسمی) متمایز می کند و حتی تجربه خود را ترسیم می کند. با این حال، یک چرخش نادر در داستان رخ داد و بلافاصله پس از عمل، این احساسات متوقف شد. به گفته دانشمندان، علت خروج از بدن این زن، آسیب به قشر سینگولیت پشتی مغز وی بوده است. درباره این قسمت از مغز و عملکردهای آن اطلاعات کمی در دست است، اما دانشمندان معتقدند که در جهت گیری فضایی نقش دارد و دلیل تجربه خارج از بدن بوده است.

دانشمندان مدت مدیدی است که در تلاشند دستگاهی تولید کنند که بتواند حالتهای فازی را القا کند. شاید این کشف بتواند کلید حل این مشکل دیرینه باشد.

این مطالعه در مارس 2020 در ژورنال Neuropsychology  منتشر شد.