البته با کمی تأخیر، ما همچنان به جشن تولد شخصیت های برجسته تاریخ مطالعات فاز ادامه می دهیم. سیلوان مولدون در 18 فوریه 1903 در ایالات متحده متولد شد. او مانند هم عصر انگلیسی خود، چارلز لیدبیتر، یکی از پیشگامان مطالعه پدیده فاز محسوب می شود، اگرچه او آن را با اصطلاح عرفانی “سفر اختری” می شناخت. سیلوان در سن 12 سالگی به طور تصادفی از خواب بیدار شد و ریسمانی نقره ای دید که بدن اختریش را به جسم واقعیش متصل کرده است.
در طول این تجربه، مولدون ترسیده بود و فکر می کرد در حال مرگ است. اما پس از مدتی او به این نتیجه رسید که این نشانه ی “برونفکنی اختری” است. به دنبال آن، او موفق شد چندین بار این تجربه را تکرار کند. طبق استانداردهای امروزی، مولدون به دلیل عدم کنترل کامل آزمایشات و تعداد نسبتاً کم آنها، هرگز نمی توانست به داوطلبی موفق تبدیل شود. کافی است بگوییم که او در زمان حیاتش، کم و بیش توانسته است سی بار حالت فاز را اعمال کند، چیزی که بعضی تمرین کنندگان امروزی، در طی یک ماه انجام می دهند.
در عین حال، نباید فراموش کرد که در زمان مولدون اطلاعات عملی بسیار کمی در دسترس بود، بنابراین، دستاوردهای وی شایسته تقدیر است و می توان گفت بی نظیر بوده است. به همین خاطر، او با هماهنگ کردن تلاشهایش با محقق معروف آمریکایی، کارینگتون، در سال (1929)، کتاب مهیج “طرح ریزی بدن اختری” را منتشر کرد. این نویسندگان بعداً دو کتاب دیگر منتشر کردند: “پرونده برای طرح ریزی اختری” (1936) و “پدیده های طرح ریزی اختری” (1951).
مولدون همچنین دو کتاب دیگر خارج از همکاری با کارینگتون نوشت.
علیرغم ,وفور باطن گرایی در آن، کتابهای مولدون، به ویژه آثار قبلی او، حاوی اطلاعات عملی مفید و توضیحاتی درباره متنوع ترین لحظاتی است که می تواند در حالت های فاز اتفاق بیفتد یا توام با آنها باشد. از طرف دیگر، مولدون تقریباً اصلی ترین اشاعه دهنده اصطلاحات و تعصبات غیر منطقی باطنی است که تمرینات فازی را احاطه کرده و متأسفانه همه گیر شده اند. سیلوان مولدون در سال 1971 درگذشت.
هنوز هم، حتی همین اواخر دهه 2000، بسیاری گزارش داده اند که وقتی بدنشان را ترک کردند، طنابی نقره ای مشاهده کردند که آنها را به بدن واقعی خود متصل می کند. درحال حاضر نفوذ نظریه های غیبی در حال کاهش است. آیا تابحال این ریسمان نقره ای معروف را دیده اید؟
