در مارس 2020، هنگامی که این بیماری همه گیر آغاز شد، گزارش افزایش در تعداد رویاهای مضطربانه ی افراد خانه نشین شروع شد. به گفته عصب شناس، تارا سوارت در مجله ی Vogue، از زمان جنگ جهانی دوم تاکنون چنین پدیده ای ثبت نشده است. اکنون با گذشت یک سال، این وضعیت، بدلیل سالگرد شیوع کرونا و موج اول قرنطینه در حال تکرار است. همانطور که می دانیم سالگردها تأثیر بسزایی در روان ما دارند.

اضطراب محرک اختلالات خواب است. مرحله خواب رم یا حرکت سریع چشم، بخشی از پردازش روحی-روانی ما است و کابوس ها راهی برای اطمینان از بقا در مغز هستند. در زمان عدم اطمینان ، ذهن ما متوجه می شود که اتفاق وحشتناکی ورای کنترل ما در حال رخ دادن است و این قسمت های مغز که مسئول حافظه و ذخیره اطلاعات هستند، تمام خاطرات بد ما را جمع آوری می کنند. آنها این کار را برای ترساندن و هشدار به ما انجام می دهند، (به عنوان مثال، بیرون رفتن و گرفتن ویروس کرونا) بنابراین از ما محافظت می کنند.

با این حال، یک فرد عادی قادر به درک تلاش مغز برای اطمینان از امنیت خود نیست در نتیجه کابوس ها می توانند یک تجربه بسیار ناخوشایند باشند. با این وجود روشهای مختلفی برای کنار آمدن وجود دارد و رویای شفاف یکی از آنهاست. چارلی مورلی، مربی رویای شفاف ادعا می کند که تقریباً نیمی از مردم جهان یک حالت فازی را تجربه کرده اند (منظور خواب های شفاف و تجارب خارج از بدن است)، اما فقط بیست و پنج درصد از مردم، عمدتا زنان، به طور منظم آن را تجربه می کنند.

رویای شفاف علاوه بر اینکه راهی عالی برای داشتن اوقاتی خوش است، می تواند روشی برای بهبود جسمی و روانی باشد. به گفته مورلی، از آنجا که فرد وضعیتش را در خواب کنترل می کند، این عمل باعث کاهش اضطراب می شود. به عنوان اولین قدم، دو تمرین اساسی توصیه می شود: نوشتن رویاهایتان و قصد کردن برای رویای شفاف