به طور سنتی اعتقاد بر این بود که انسانها هیچ کنترلی بر دنیای رویا ندارند. روانکاوی با طرح این نکته که ضمیر ناخودآگاه ما به سادگی و با تمرکز بر روی موضوعی خاص، به طور فعال طرح یک رویا را می سازد، این ایده ها را تا حدی بسط داده است. تحقیقات علمی پیشرفته تر نشان داده است که تصور رویای مورد نظر در بعد ازظهر جهت خواب دیدن آن در هنگام شب (مثلا بازبینی یک کابوس تکرار شونده یا قصد دیدن راه حل یک مشکل خاص)، نیز موثر است.

الیزاوتا سولومونوا و میشل کار مطالعه ای دقیق در مورد تمرکز حواس به عنوان راهی برای افزایش کنترل روی رویاهای معمولی و بهبود عمل رویای شفاف انجام داده اند. این تمرین از زمان بیداری آغاز می شود، زیرا ما حتی در واقعیت نیز اغلب در حالت نیمه آگاه به سر می بریم: از خیال پردازی های ساده تا غرق شدن در دنیای هنر، به ویژه سینما و ادبیات. تمرین تمرکز بر لحظه حال در طول روز نیز میزان آگاهی فرد را در شب افزایش می دهد.

نویسندگان تکنیک های معروف القای رویاهای شفاف را ذکر می کنند: بررسی واقعیت، داشتن دفتر ثبت رویاها، مراقبه و نیت شفاف شدن. تجسم رویای اخیرتان و واضح دیدن خودتان درون آن نیز یک تکنیک پیشرفته است.

با این حال، آگاهی همیشه به معنای کنترل مطلق نیست. اگر شخصی متوجه موارد عجیب و غریب در یک رویا شود، یک قدم جلوتر از رویاهای کاملاً ناخودآگاهی است که فرد با اطمینان آن را به عنوان واقعیت می پذیرد، بدون اینکه سوالی کند. میزان تأثیر بر دنیای رویاهای شفاف نیز برای تمرین کنندگان باتجربه ای که توانایی تغییر فضای اطراف خود را به میل خود دارند، متفاوت است.

این اثر بخشی از کتاب Access and Mediation: A New Approach to Attention  است که در سال 2022 منتشر خواهد شد.