گروهی از دانشمندان از دانمارک و بلژیک (Peinkhofer ، Martial ، Cassol ، Laureys و Kondziella) اظهار داشتند که تجربیات نزدیک به مرگ (NDE) منشأ بیولوژیکی دارد و با یک واکنش طبیعی همراه است که در برخی از حیوانات خود را نشان می دهد. این یک مکانیسم دفاعی به نام تاناتوسیز است که وقتی ارگانیسم در موقعیت خطرناکی قرار می گیرد، تحریک می شود. هنگامی که تاناتوسیز درگیر می شود، موجود زنده یخ می زند، وانمود می کند که مرده است تا شکارچی را بترساند و از لاشه اجتناب کند.

محققان ثابت کرده اند که این ویژگی از نظر ژنتیکی در همه گونه ها از جمله انسان حفظ می شود. با این حال، تکامل و پیچیدگی مغز انسان رفتار کلیشه ای را تغییر داده است (به عنوان مثال، سوسک به سادگی در موقعیت غیر طبیعی یخ می زند) به تجربیات پیشرفته تر با جزئیاتی غنی.

در واقع انسانهای مدرن هیچ دشمن طبیعی ندارند. بنابراین، NDE ها بیشتر در تعامل با نوع جدیدی از شکارچیان اتفاق می افتد: جنایتکاران جنسی، سارقین مسلح، تروریست ها و همچنین اشیا بی جان – به عنوان مثال، اتومبیل ها در یک تصادف جاده ای.

نویسندگان نتیجه گرفتند که انسان از نظر تکاملی مکانیسم های مغزی را که شامل تقلید از مرگ برای دفاع از خود است، حفظ کرده است. در عین حال، از نظر زیست شناختی اهمیتی ندارد که NDE یک عمل غیر ارادی است یا نیمه آگاهانه. آنچه مهم است این است که قربانی بی حرکت دراز بکشد تا شانس زنده ماندن خود را افزایش دهد. بنابراین، به گفته نویسندگان، تاناتوسیز پایه تکاملی NDE است.

جالب اینجاست که محققان همچنین ارتباطی بین NDE و رویاهای شفاف پیدا کرده اند و بدین وسیله مبنای مشترکی را برای حالتهایی که ما آنها را حالتهای فاز می نامیم، تشخیص می دهند. آنها اشاره می کنند که در این موارد ، ارتباط بین حرکت سریع چشم (REM) خواب و بیداری نیز یک ویژگی ژنتیکی است.

این مقاله در 22 ژوئن 2021 در مجله Brain Communications منتشر شد.